Ενενήντα χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις μέρες από το θαύμα της Φατίμα που είναι για τους καθολικούς χριστιανούς σύμβολο δύναμης και πίστης.
Είναι ίσως μαζί με την Παναγία της Λούρδης από τους πλέον σημαντικούς προορισμούς όπως είναι για μας η Παναγία της Τήνου , η Σουμελά, η αγία Μαρίνα στην Κρήτη.
Η Φατίμα, στην Πορτογαλία, συνδέεται με ένα από τα πιο επιτυχημένα μοντέλα θρησκευτικού τουρισμού καθώς στην παράδοση και στην αχλή του μύθου χάνονται οι περίφημες ‘τρεις προφητείες’ που συνδέθηκαν ακόμη και με την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα.
Από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να μετακινείται και να ταξιδεύει οι ‘θρησκευτικοί προορισμοί’ ήταν δημοφιλείς. Για κάθε εποχή, για κάθε θρησκεία ο προσκυνητής αναζητά τη θεότητα, μακριά από τις δομές της καθημερινής ζωής. O προσκυνητής επιδιώκει τη σωτηρία της ψυχής του μέσω της πραγματοποίησης ενός «φυσικού ταξιδιού», με κυρίαρχο το πνευματικό στοιχείο, την αγάπη για το θείο και την απομάκρυνση από το χώρο των υλικών αναγκών. Το προσκύνημα προϋποθέτει τη μετάβαση του πιστού στο χώρο που θεωρείται ιερός. Είναι ένα ταξίδι τόσο εξωτερικό, προς το ιερό μέρος, όσο και εσωτερικό, προς την πνευματική ανύψωση. Ο Ηρόδοτος περιέγραψε στις «Ιστορίες» του τη μετακίνηση χιλιάδων Αιγυπτίων, οι οποίοι έπλεαν στο Νείλο με τις φελούκες τους με σκοπό να μεταβούν στο ναό της Μέμφιδος για προσκύνημα. Οι αρχαίοι Έλληνες επισκέπτονταν τους Δελφούς για να ζητήσουν το χρησμό από το Μαντείο του Απόλλωνα και την Επίδαυρο για να θεραπευθούν στο ναό του Ασκληπιού. Οι κάτοικοι του Μεξικού αναζητούσαν τη λύτρωση στο ναό του Quetzal, οι κάτοικοι του Περού στο Κούζκο και οι Βολιβιανοί στη λίμνη Τιτικάκα . Από την εποχή του Μεσαίωνα χιλιάδες πιστοί συνέρεαν για προσκύνημα στον Άγιο Ιάκωβο της Κομποστέλα (Sandiago de Compostela) ή τη Μέκκα.
Οι Χριστιανοί προσκυνητές μετέβαιναν στους άγιους Τόπους με κάθε μέσο, στερούμενοι συχνά ακόμα και την τροφή, υπομένοντας όλες τις κακουχίες του ταξιδιού προκειμένου να προσκυνήσουν στον ιερό τόπο. Σήμερα, όμως, από τις συνθήκες, υπό τις οποίες γίνεται το ταξίδι, προκαλούνται ερωτηματικά για το κατά πόσο πρόκειται πραγματικά για προσκυνητές, με την ουσιαστική έννοια του όρου. Έτσι διαμορφώνεται και επικρατεί η έννοια του Θρησκευτικού Tουρίστα ο οποίος αντιδιαστέλλεται από τον προσκυνητή.
Αρκετοί κοινωνιολόγοι θεωρούν ότι θρησκευτικός τουρισμός είναι η μορφή του τουρισμού, του οποίου οι μετέχοντες κινούνται είτε εν μέρει είτε αποκλειστικά από θρησκευτικούς λόγους. Υποστηρίζουν ότι ο θρησκευτικός τουρισμός είναι υποκατηγορία του πολιτιστικού τουρισμού, από το γεγονός ότι οι μετέχοντες σε οργανωμένα προσκυνήματα διαθέτουν συχνά μια μέρα επιπλέον για επίσκεψη σε επιλεγμένα τουριστικά αξιοθέατα (π.χ. από τη Λούρδη στην Ανδόρα ή τα Ισπανικά Πυρηναία, ή από τη Φατίμα στις ακτές του Ατλαντικού ή κάποια γειτονική πόλη με πολιτιστικό ενδιαφέρον).
Είναι ίσως μαζί με την Παναγία της Λούρδης από τους πλέον σημαντικούς προορισμούς όπως είναι για μας η Παναγία της Τήνου , η Σουμελά, η αγία Μαρίνα στην Κρήτη.
Η Φατίμα, στην Πορτογαλία, συνδέεται με ένα από τα πιο επιτυχημένα μοντέλα θρησκευτικού τουρισμού καθώς στην παράδοση και στην αχλή του μύθου χάνονται οι περίφημες ‘τρεις προφητείες’ που συνδέθηκαν ακόμη και με την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα.
Από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να μετακινείται και να ταξιδεύει οι ‘θρησκευτικοί προορισμοί’ ήταν δημοφιλείς. Για κάθε εποχή, για κάθε θρησκεία ο προσκυνητής αναζητά τη θεότητα, μακριά από τις δομές της καθημερινής ζωής. O προσκυνητής επιδιώκει τη σωτηρία της ψυχής του μέσω της πραγματοποίησης ενός «φυσικού ταξιδιού», με κυρίαρχο το πνευματικό στοιχείο, την αγάπη για το θείο και την απομάκρυνση από το χώρο των υλικών αναγκών. Το προσκύνημα προϋποθέτει τη μετάβαση του πιστού στο χώρο που θεωρείται ιερός. Είναι ένα ταξίδι τόσο εξωτερικό, προς το ιερό μέρος, όσο και εσωτερικό, προς την πνευματική ανύψωση. Ο Ηρόδοτος περιέγραψε στις «Ιστορίες» του τη μετακίνηση χιλιάδων Αιγυπτίων, οι οποίοι έπλεαν στο Νείλο με τις φελούκες τους με σκοπό να μεταβούν στο ναό της Μέμφιδος για προσκύνημα. Οι αρχαίοι Έλληνες επισκέπτονταν τους Δελφούς για να ζητήσουν το χρησμό από το Μαντείο του Απόλλωνα και την Επίδαυρο για να θεραπευθούν στο ναό του Ασκληπιού. Οι κάτοικοι του Μεξικού αναζητούσαν τη λύτρωση στο ναό του Quetzal, οι κάτοικοι του Περού στο Κούζκο και οι Βολιβιανοί στη λίμνη Τιτικάκα . Από την εποχή του Μεσαίωνα χιλιάδες πιστοί συνέρεαν για προσκύνημα στον Άγιο Ιάκωβο της Κομποστέλα (Sandiago de Compostela) ή τη Μέκκα.
Οι Χριστιανοί προσκυνητές μετέβαιναν στους άγιους Τόπους με κάθε μέσο, στερούμενοι συχνά ακόμα και την τροφή, υπομένοντας όλες τις κακουχίες του ταξιδιού προκειμένου να προσκυνήσουν στον ιερό τόπο. Σήμερα, όμως, από τις συνθήκες, υπό τις οποίες γίνεται το ταξίδι, προκαλούνται ερωτηματικά για το κατά πόσο πρόκειται πραγματικά για προσκυνητές, με την ουσιαστική έννοια του όρου. Έτσι διαμορφώνεται και επικρατεί η έννοια του Θρησκευτικού Tουρίστα ο οποίος αντιδιαστέλλεται από τον προσκυνητή.
Αρκετοί κοινωνιολόγοι θεωρούν ότι θρησκευτικός τουρισμός είναι η μορφή του τουρισμού, του οποίου οι μετέχοντες κινούνται είτε εν μέρει είτε αποκλειστικά από θρησκευτικούς λόγους. Υποστηρίζουν ότι ο θρησκευτικός τουρισμός είναι υποκατηγορία του πολιτιστικού τουρισμού, από το γεγονός ότι οι μετέχοντες σε οργανωμένα προσκυνήματα διαθέτουν συχνά μια μέρα επιπλέον για επίσκεψη σε επιλεγμένα τουριστικά αξιοθέατα (π.χ. από τη Λούρδη στην Ανδόρα ή τα Ισπανικά Πυρηναία, ή από τη Φατίμα στις ακτές του Ατλαντικού ή κάποια γειτονική πόλη με πολιτιστικό ενδιαφέρον).
Η Φατίμα
Το πιο κλασικό παράδειγμα στον δυτικό χριστιανικό κόσμο είναι η Φατίμα στην Πορτογαλία. . Ήταν 13 Μαΐου του 1917, όταν τρία παιδιά βοσκών -η Λουσία (10 ετών), ο Φρανσίσκο (9 ετών) και η Ζασίντα (7 ετών)- από το χωριό Φατίμα της Πορτογαλίας είδαν ένα όραμα... Η Παναγία εμφανίστηκε μπροστά τους μέσα σ' ένα λαμπρό σύννεφο και τους ανήγγειλε πως θα εμφανιζόταν στο ίδιο σημείο κάθε 13 του μήνα, έως τον Οκτώβριο. Τους προέτρεψε σε μετάνοιες και πράξεις αυτοτιμωρίας για τη σωτηρία των αμαρτωλών, ενώ τους έδωσε και τρεις προφητείες.
Το πιο κλασικό παράδειγμα στον δυτικό χριστιανικό κόσμο είναι η Φατίμα στην Πορτογαλία. . Ήταν 13 Μαΐου του 1917, όταν τρία παιδιά βοσκών -η Λουσία (10 ετών), ο Φρανσίσκο (9 ετών) και η Ζασίντα (7 ετών)- από το χωριό Φατίμα της Πορτογαλίας είδαν ένα όραμα... Η Παναγία εμφανίστηκε μπροστά τους μέσα σ' ένα λαμπρό σύννεφο και τους ανήγγειλε πως θα εμφανιζόταν στο ίδιο σημείο κάθε 13 του μήνα, έως τον Οκτώβριο. Τους προέτρεψε σε μετάνοιες και πράξεις αυτοτιμωρίας για τη σωτηρία των αμαρτωλών, ενώ τους έδωσε και τρεις προφητείες.
Σε κάθε προαναγγελθείσα εμφάνιση της Παναγίας συγκεντρώνονταν όλο και περισσότεροι πιστοί, αν και την έβλεπαν μόνο τα τρία παιδιά. Για να πειστούν οι άπιστοι, προανήγγειλε ότι στην τελευταία εμφάνισή της, στις 13 Οκτωβρίου, θα γινόταν ένα λαμπρό θαύμα. 70.000 άνθρωποι που έδωσαν το παρών υποστήριξαν ότι είδαν τον ήλιο να «χορεύει», αλλάζοντας χρώματα που πλημμύρισαν τον ουρανό.
Μεγάλος θόρυβος γίνεται εδώ και χρόνια και για τις τρεις προφητείες, οι οποίες φυλάχτηκαν ως μυστικό από τα παιδιά, για ν' αποκαλυφθούν όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου... Η πρώτη περιέγραφε μία φρικιαστική εικόνα της κόλασης, ενώ η δεύτερη προέβλεπε το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και την έναρξη του δευτέρου. Η τρίτη αποτέλεσε πραγματικό μυστήριο... Επιδιώχθηκε να αποσιωπηθεί από το Βατικανό και όταν αποκαλύφθηκε σχεδόν 80 χρόνια αργότερα, το Πάσχα του 2000, έλαβε διάφορες ερμηνείες, λόγω του διφορούμενου χαρακτήρας της.
Μεγάλος θόρυβος γίνεται εδώ και χρόνια και για τις τρεις προφητείες, οι οποίες φυλάχτηκαν ως μυστικό από τα παιδιά, για ν' αποκαλυφθούν όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου... Η πρώτη περιέγραφε μία φρικιαστική εικόνα της κόλασης, ενώ η δεύτερη προέβλεπε το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και την έναρξη του δευτέρου. Η τρίτη αποτέλεσε πραγματικό μυστήριο... Επιδιώχθηκε να αποσιωπηθεί από το Βατικανό και όταν αποκαλύφθηκε σχεδόν 80 χρόνια αργότερα, το Πάσχα του 2000, έλαβε διάφορες ερμηνείες, λόγω του διφορούμενου χαρακτήρας της.
Σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία, η τρίτη προφητεία αφορούσε στην απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ από τον τούρκο «γκρίζο λύκο» Μεχμέτ Αλί Αγκτζά, κατά την επέτειο του θαύματος, στις 13 Μαΐου 1981, στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου της Ρώμης. Πολλοί, όμως, αμφισβητούν αυτή την ερμηνεία, υποστηρίζοντας ότι η προφητεία περιγράφει ακόμη και το τέλος του κόσμου.
Σήμερα, εκατομμύρια πιστοί συρρέουν κάθε χρόνο στη Φατιμά για να προσκυνήσουν στο μέρος όπου εμφανίστηκε η Παναγία. Στο σημείο έχει δημιουργηθεί και μία πηγή, στα νερά της οποίας λέγεται πως όποιος μπει θεραπεύεται από κάθε ασθένεια.
Πάντα η έννοια του θαύματος δίχαζε πιστούς και επιστήμονες. Θεολόγους και τεχνοκράτες. Πολλά από τα θαύματα δικαιολογούνται από την θεϊκή παρέμβαση, όμως πολλά από αυτά η επιστήμη τα εξηγεί επαρκώς χωρίς να δέχεται καθόλου τη συμβολή του Θείου σε αυτά. Η απάντηση στην ερώτηση γιατί πιστεύουμε στα θαύματα είναι αρκετά απλή, γιατί έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε σε κάτι ανώτερο από εμάς, να το φοβόμαστε, εμπιστευόμαστε, αλλά και να ελπίζουμε σε αυτό.
Σήμερα τη λέξη θαύμα την έχουμε ταυτίσει με την θεραπεία κάποιας ασθένειας ή της ανέλπιστης τύχης σε κάποιο ατύχημα. Όμως θαύμα είναι οποιοδήποτε γεγονός υπερβαίνει τη φυσική ροή των πραγμάτων και αντιτίθεται στους φυσικούς νόμους.
Σε ολόκληρο τον κόσμο έχουμε συγκεκριμένες κατηγορίες θαυμάτων:
Πρώτη κατηγορία είναι αυτή όπου θαύματα εκδηλώνονται σε ιερά αντικείμενα, όπως εικόνες, αγάλματα, κλπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις το συνηθέστερο φαινόμενο είναι αγάλματα και εικόνες να αιμορραγούν ή να δακρύζουν.
Το 1990 σε εκκλησία της Αγίας Ελένης στο Κουινς της Νέας Υόρκης η εικόνα της Αγίας άρχισε να δακρύζει για ένα ολόκληρο μήνα. Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι παραβρεθήκαν και έγιναν μάρτυρες του γεγονότος.
Το 1995 στην πόλη Τσιβιταβέκια της Ιταλίας, στο ναό του Αγ. Αυγουστίνου, το άγαλμα της Παναγίας αιμορραγούσε. Στο αίμα έγιναν εξετάσεις από ειδικούς όπου διαπίστωσαν πως το αίμα ήταν ανθρώπινο!!
Άλλη περίπτωση θαύματος είναι αυτή που συνέβη το 1995 στο Νέο Δελχί, όπου αγάλματα ινδουιστικών θεοτήτων έπιναν γάλα!!! Μια πιστή προσέφερε ένα κουταλάκι γάλα σε ένα άγαλμα και ω, του θαύματος το γάλα εξαφανίστηκε. Το νέο έγινε γνωστό και είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες πιστοί να παραβρεθούν και να προσφέρουν γάλα στα αγάλματα. Συνολικά 28.000!!! λίτρα γάλα εξαφανίστηκαν.
Πολλές φορές αυτού του είδους τα θαύματα οφείλονται σε κάθε άλλο παρά θεϊκές παρεμβάσεις. Έτσι μπορεί να οφείλονται στην υγροποίηση των υδρατμών(στις περιπτώσεις των εικόνων που δακρύζουν) σε σημεία όπου οι χρωματιστές ρητίνες έχουν μια ξεχωριστή συμπεριφορά, ή ακόμα σε σημεία όπου το ξύλο έχει “σκάσει’’ και επιτρέπει τη διαφυγή υγρασίας. Ακόμα οι κόκκινες κηλίδες που εμφανίζονται στον άζυμο άρτο κατά τη διάρκεια του μυστηρίου της Θείας ευχαριστίας οφείλονται, όχι σε θαύμα, αλλά σε ζυμώσεις που προκαλούνται από ένα βακτηρίδιο .
Άλλη μορφή θαυμάτων είναι όταν ιερά πρόσωπα εμφανίζονται μπροστά σε έναν ή περισσότερους ανθρώπους. Η πιο γνωστή περίπτωση είναι η παρουσία της Παναγίας σε τρία παιδιά το Μάιο του 1917. Στο χωριό Φατίμα η Παναγία εμφανίστηκε στα παιδιά και τους είπε πως κάθε 13 του μηνός θα εμφανιζόταν στο ίδιο σημείο και θα τους έδινε προφητείες, με τελευταία φορά τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου. Στις 13 Ιουνίου την παρουσία της είδαν 60 άτομα, στις 13 Ιουλίου την είδαν 5000, ενώ τον Αύγουστο την παρακολούθησαν 20000 άτομα. Στην τελευταία της εμφάνιση παραβρέθηκαν 75.000 άτομα!! Τα παιδιά που είδαν για πρώτη φορά την Παναγία θεωρούνται πλέον από την καθολική εκκλησία άγιοι.
Η εξήγηση των επιστημόνων σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απλή. Σύμφωνα λοιπόν με αυτούς οι παρουσίες αυτές δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυθυποβολή. Ενώ στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν πολλές ταυτόχρονες μαρτυρίες κάνουν λόγω ακόμα και για μαζική υστερία.
Η τρίτη κατηγορία θαυμάτων περιλαμβάνει ανθρώπους όπου έχουν το Θείο χάρισμα. Ανθρώπους που είναι εν ζωή και μπορούν να θεραπεύσουν ή παρουσιάζουν σημάδια θεϊκής παρέμβασης στο σώμα τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρώτης περίπτωσης είναι η Όντρι Μαρί Σαντό, η οποία βρίσκεται σε κώμα από τα τέσσερά της χρόνια. Το σπίτι στης Σαντό κατακλύζεται καθημερινά από ανθρώπους που την θεωρούν θαυματουργή και υποστηρίζουν πως γιατρεύει της ασθένειές τους, παρόλο που εκείνη δεν έχει καμιά επαφή με το περιβάλλον.
Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε ανθρώπους που παρουσιάζουν στο σώμα τους σημάδια από τα μαρτύρια του χριστού (στιγματικοί). Τα ‘’στίγματα’’ εμφανίζονται εντελώς ξαφνικά σε άτομα βαθιά θρησκευόμενα με συγκεκριμένη ακολουθία. Πρώτα εμφανίζονται φουσκάλες στις παλάμες και τα πέλματα, οι οποίες αιμορραγούν, ενώ στη συνέχεια το ίδιο συμβαίνει και στο μέτωπο το στήθος και την πλάτη. Η αιμορραγία διαρκεί 3-4 μέρες και στη συνέχεια εξαφανίζεται εντελώς ξαφνικά.
Η πρώτη περίπτωση τέτοιων στιγμάτων ήταν στον Αγ. Φραγκίσκο της Ασίζης σύμφωνα με τον οποίο το 1224 την ημέρα του Τιμίου σταυρού, μετά από ένα όραμα που είχε με έναν άγγελο, το σώμα του γέμισε με αυτές της πληγές.
Άλλη διάσημη περίπτωση ήταν αυτή της Τερέζας Νιούμαν από τη Βαυαρία. Η Νιούμαν στα 20 τυφλώθηκε και έμεινε παράλυτη από μια φωτιά ενώ μερικά χρόνια μετά το 1925 μετά από ένα όραμα γιατρεύτηκε. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η Νιούμαν άρχισε να εκδηλώνει τα στίγματα. Τα σημάδια εμφανίζονταν κάθε Πέμπτη ενώ εξαφανίζονταν το βράδυ της Παρασκευής. Οι ειδικοί που την εξέτασαν δεν βρήκαν καμιά προφανή αιτία.
Σήμερα τη λέξη θαύμα την έχουμε ταυτίσει με την θεραπεία κάποιας ασθένειας ή της ανέλπιστης τύχης σε κάποιο ατύχημα. Όμως θαύμα είναι οποιοδήποτε γεγονός υπερβαίνει τη φυσική ροή των πραγμάτων και αντιτίθεται στους φυσικούς νόμους.
Σε ολόκληρο τον κόσμο έχουμε συγκεκριμένες κατηγορίες θαυμάτων:
Πρώτη κατηγορία είναι αυτή όπου θαύματα εκδηλώνονται σε ιερά αντικείμενα, όπως εικόνες, αγάλματα, κλπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις το συνηθέστερο φαινόμενο είναι αγάλματα και εικόνες να αιμορραγούν ή να δακρύζουν.
Το 1990 σε εκκλησία της Αγίας Ελένης στο Κουινς της Νέας Υόρκης η εικόνα της Αγίας άρχισε να δακρύζει για ένα ολόκληρο μήνα. Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι παραβρεθήκαν και έγιναν μάρτυρες του γεγονότος.
Το 1995 στην πόλη Τσιβιταβέκια της Ιταλίας, στο ναό του Αγ. Αυγουστίνου, το άγαλμα της Παναγίας αιμορραγούσε. Στο αίμα έγιναν εξετάσεις από ειδικούς όπου διαπίστωσαν πως το αίμα ήταν ανθρώπινο!!
Άλλη περίπτωση θαύματος είναι αυτή που συνέβη το 1995 στο Νέο Δελχί, όπου αγάλματα ινδουιστικών θεοτήτων έπιναν γάλα!!! Μια πιστή προσέφερε ένα κουταλάκι γάλα σε ένα άγαλμα και ω, του θαύματος το γάλα εξαφανίστηκε. Το νέο έγινε γνωστό και είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες πιστοί να παραβρεθούν και να προσφέρουν γάλα στα αγάλματα. Συνολικά 28.000!!! λίτρα γάλα εξαφανίστηκαν.
Πολλές φορές αυτού του είδους τα θαύματα οφείλονται σε κάθε άλλο παρά θεϊκές παρεμβάσεις. Έτσι μπορεί να οφείλονται στην υγροποίηση των υδρατμών(στις περιπτώσεις των εικόνων που δακρύζουν) σε σημεία όπου οι χρωματιστές ρητίνες έχουν μια ξεχωριστή συμπεριφορά, ή ακόμα σε σημεία όπου το ξύλο έχει “σκάσει’’ και επιτρέπει τη διαφυγή υγρασίας. Ακόμα οι κόκκινες κηλίδες που εμφανίζονται στον άζυμο άρτο κατά τη διάρκεια του μυστηρίου της Θείας ευχαριστίας οφείλονται, όχι σε θαύμα, αλλά σε ζυμώσεις που προκαλούνται από ένα βακτηρίδιο .
Άλλη μορφή θαυμάτων είναι όταν ιερά πρόσωπα εμφανίζονται μπροστά σε έναν ή περισσότερους ανθρώπους. Η πιο γνωστή περίπτωση είναι η παρουσία της Παναγίας σε τρία παιδιά το Μάιο του 1917. Στο χωριό Φατίμα η Παναγία εμφανίστηκε στα παιδιά και τους είπε πως κάθε 13 του μηνός θα εμφανιζόταν στο ίδιο σημείο και θα τους έδινε προφητείες, με τελευταία φορά τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου. Στις 13 Ιουνίου την παρουσία της είδαν 60 άτομα, στις 13 Ιουλίου την είδαν 5000, ενώ τον Αύγουστο την παρακολούθησαν 20000 άτομα. Στην τελευταία της εμφάνιση παραβρέθηκαν 75.000 άτομα!! Τα παιδιά που είδαν για πρώτη φορά την Παναγία θεωρούνται πλέον από την καθολική εκκλησία άγιοι.
Η εξήγηση των επιστημόνων σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απλή. Σύμφωνα λοιπόν με αυτούς οι παρουσίες αυτές δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυθυποβολή. Ενώ στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν πολλές ταυτόχρονες μαρτυρίες κάνουν λόγω ακόμα και για μαζική υστερία.
Η τρίτη κατηγορία θαυμάτων περιλαμβάνει ανθρώπους όπου έχουν το Θείο χάρισμα. Ανθρώπους που είναι εν ζωή και μπορούν να θεραπεύσουν ή παρουσιάζουν σημάδια θεϊκής παρέμβασης στο σώμα τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρώτης περίπτωσης είναι η Όντρι Μαρί Σαντό, η οποία βρίσκεται σε κώμα από τα τέσσερά της χρόνια. Το σπίτι στης Σαντό κατακλύζεται καθημερινά από ανθρώπους που την θεωρούν θαυματουργή και υποστηρίζουν πως γιατρεύει της ασθένειές τους, παρόλο που εκείνη δεν έχει καμιά επαφή με το περιβάλλον.
Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε ανθρώπους που παρουσιάζουν στο σώμα τους σημάδια από τα μαρτύρια του χριστού (στιγματικοί). Τα ‘’στίγματα’’ εμφανίζονται εντελώς ξαφνικά σε άτομα βαθιά θρησκευόμενα με συγκεκριμένη ακολουθία. Πρώτα εμφανίζονται φουσκάλες στις παλάμες και τα πέλματα, οι οποίες αιμορραγούν, ενώ στη συνέχεια το ίδιο συμβαίνει και στο μέτωπο το στήθος και την πλάτη. Η αιμορραγία διαρκεί 3-4 μέρες και στη συνέχεια εξαφανίζεται εντελώς ξαφνικά.
Η πρώτη περίπτωση τέτοιων στιγμάτων ήταν στον Αγ. Φραγκίσκο της Ασίζης σύμφωνα με τον οποίο το 1224 την ημέρα του Τιμίου σταυρού, μετά από ένα όραμα που είχε με έναν άγγελο, το σώμα του γέμισε με αυτές της πληγές.
Άλλη διάσημη περίπτωση ήταν αυτή της Τερέζας Νιούμαν από τη Βαυαρία. Η Νιούμαν στα 20 τυφλώθηκε και έμεινε παράλυτη από μια φωτιά ενώ μερικά χρόνια μετά το 1925 μετά από ένα όραμα γιατρεύτηκε. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η Νιούμαν άρχισε να εκδηλώνει τα στίγματα. Τα σημάδια εμφανίζονταν κάθε Πέμπτη ενώ εξαφανίζονταν το βράδυ της Παρασκευής. Οι ειδικοί που την εξέτασαν δεν βρήκαν καμιά προφανή αιτία.
Tον Μάιο του 2000, το Βατικανό ανακοίνωσε ότι υπήρχε μία προφητεία για την απόπειρα δολοφονίας, η οποία είχε γίνει το 1917 από τρία παιδιά από την Πορτογαλία. Αυτό ήταν το τρίτο αποκαλούμενο μυστικό της Φατίμα, το οποίο είχε μείνει κρυφό για δεκαετίες. Αποκαλύφθηκε όταν επισκέφθηκε ο πάπας το ναό της Φατίμα στην Πορτογαλία. Ο ίδιος πίστευε ότι η Παρθένος Φατίμα ήταν αυτή που τον έσωσε."
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ήταν πεπεισμένος πως η ζωή του σώθηκε από τη δολοφονική επίθεση που δέχθηκε στις 13 Μαΐου 1981 χάρις στην Παρθένο της Φατίμα, η οποία είχε παρουσιασθεί στα τρία μικρά βοσκόπουλα στην Πορτογαλία.
Σε πολλές περιπτώσεις ο Ποντίφικας είχε εκφράσει την πεποίθηση πως οι σφαίρες του Μεχμέντ Αλί Αγκτσά στην επίθεση εναντίον του στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, δεν είχαν βρει κάποιο ζωτικό όργανό του εξαιτίας της παρέμβασης της Παρθένου. Στις 13 Μαΐου, ημέρα της επίθεσης, εορτάζεται κι η θεοφάνεια της Παρθένου της Φάτιμα στα τρία κοριτσάκια.
Κατά τη διάρκεια της εμφάνισής της, μεταξύ 13 Μαΐου και 13 Οκτωβρίου 1917, η Παρθένος φέρεται να απεκάλυψε στα τρία βοσκόπουλα τρία «μυστικά», τα οποία εκείνα μετέφεραν στη Ρώμη, στις αρχές του 1940, μέσω της μοναδικής επιζήσασας της μαρτυρίας εκείνης, της Λουσία Ντος Σάντους, η οποία έγινε μοναχή με το όνομα αδελφή Λουσία.
Τα δύο πρώτα μυστικά αφορούν στον πόλεμο, στις διώξεις κατά της Εκκλησίας, καταγγέλλουν την αθεΐα και τη Ρωσία και απαιτούν την λατρεία στην Παρθένο Μαρία, μία στάση που απετέλεσε τον πυλώνα της πολιτικής του Ιωάννη Παύλου στη διάρκεια του Παπάτου του.
Το τρίτο μυστικό, όπως είχε δηλώσει η Λουσία, θα μπορούσε να αποκαλυφθεί μετά το 1960 και μόνον εάν ο Ποντίφικας έκρινε πως αυτό καθίστατο αναγκαίο, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να παραμένει κρυφό.
Η μερική αποκάλυψη του μυστικού αυτού έγινε κατά την επίσκεψη του Πάπα στην Πορτογαλία τον Μάιο του 2000, κατά τη διάρκεια της οποίας ανακηρύχθηκαν άγιοι τα άλλα δύο βοσκόπουλα, στα οποία είχε αποκαλυφθεί η Παναγία, ο Φραγκίσκος και η Ζασίντα Μάρτου.
Μετά την επίσκεψή της το Βατικανό, η Λουσία είχε τονίσει πως το μυστικό αναφερόταν στην επίθεση που λίγο έλειψε να κοστίσει τη ζωή στον Πάπα κι έκανε λόγο για έναν «επίσκοπο ντυμένο στα λευκά», ο οποίος βαδίζει προς τον σταυρό του Χριστού εν μέσω των σωμάτων των μαρτύρων της πίστης και που κι ο ίδιος πέφτει από τις σφαίρες στρατιωτών.
Είναι φανερό σήμερα πως εκείνος ο επίσκοπος στα λευκά ήταν ο ίδιος ο Ιωάννης Παύλος», είχε εξηγήσει τότε ο εκπρόσωπος της Αγίας Έδρας Χοακίν Ναβάρο -Βάλς, ενώ ο γραμματέας του Βατικανού Άντζελο Σοντάνο πλειοδότησε λέγοντας πως «έγινε σαφές πως υπήρξε ένα μητρικό χέρι που οδήγησε την πορεία του βλήματος, επιτρέποντας στον ψυχορραγούντα Πάπα να σταματήσει πριν το κατώφλι του θανάτου».
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ήταν πεπεισμένος πως η ζωή του σώθηκε από τη δολοφονική επίθεση που δέχθηκε στις 13 Μαΐου 1981 χάρις στην Παρθένο της Φατίμα, η οποία είχε παρουσιασθεί στα τρία μικρά βοσκόπουλα στην Πορτογαλία.
Σε πολλές περιπτώσεις ο Ποντίφικας είχε εκφράσει την πεποίθηση πως οι σφαίρες του Μεχμέντ Αλί Αγκτσά στην επίθεση εναντίον του στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, δεν είχαν βρει κάποιο ζωτικό όργανό του εξαιτίας της παρέμβασης της Παρθένου. Στις 13 Μαΐου, ημέρα της επίθεσης, εορτάζεται κι η θεοφάνεια της Παρθένου της Φάτιμα στα τρία κοριτσάκια.
Κατά τη διάρκεια της εμφάνισής της, μεταξύ 13 Μαΐου και 13 Οκτωβρίου 1917, η Παρθένος φέρεται να απεκάλυψε στα τρία βοσκόπουλα τρία «μυστικά», τα οποία εκείνα μετέφεραν στη Ρώμη, στις αρχές του 1940, μέσω της μοναδικής επιζήσασας της μαρτυρίας εκείνης, της Λουσία Ντος Σάντους, η οποία έγινε μοναχή με το όνομα αδελφή Λουσία.
Τα δύο πρώτα μυστικά αφορούν στον πόλεμο, στις διώξεις κατά της Εκκλησίας, καταγγέλλουν την αθεΐα και τη Ρωσία και απαιτούν την λατρεία στην Παρθένο Μαρία, μία στάση που απετέλεσε τον πυλώνα της πολιτικής του Ιωάννη Παύλου στη διάρκεια του Παπάτου του.
Το τρίτο μυστικό, όπως είχε δηλώσει η Λουσία, θα μπορούσε να αποκαλυφθεί μετά το 1960 και μόνον εάν ο Ποντίφικας έκρινε πως αυτό καθίστατο αναγκαίο, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να παραμένει κρυφό.
Η μερική αποκάλυψη του μυστικού αυτού έγινε κατά την επίσκεψη του Πάπα στην Πορτογαλία τον Μάιο του 2000, κατά τη διάρκεια της οποίας ανακηρύχθηκαν άγιοι τα άλλα δύο βοσκόπουλα, στα οποία είχε αποκαλυφθεί η Παναγία, ο Φραγκίσκος και η Ζασίντα Μάρτου.
Μετά την επίσκεψή της το Βατικανό, η Λουσία είχε τονίσει πως το μυστικό αναφερόταν στην επίθεση που λίγο έλειψε να κοστίσει τη ζωή στον Πάπα κι έκανε λόγο για έναν «επίσκοπο ντυμένο στα λευκά», ο οποίος βαδίζει προς τον σταυρό του Χριστού εν μέσω των σωμάτων των μαρτύρων της πίστης και που κι ο ίδιος πέφτει από τις σφαίρες στρατιωτών.
Είναι φανερό σήμερα πως εκείνος ο επίσκοπος στα λευκά ήταν ο ίδιος ο Ιωάννης Παύλος», είχε εξηγήσει τότε ο εκπρόσωπος της Αγίας Έδρας Χοακίν Ναβάρο -Βάλς, ενώ ο γραμματέας του Βατικανού Άντζελο Σοντάνο πλειοδότησε λέγοντας πως «έγινε σαφές πως υπήρξε ένα μητρικό χέρι που οδήγησε την πορεία του βλήματος, επιτρέποντας στον ψυχορραγούντα Πάπα να σταματήσει πριν το κατώφλι του θανάτου».
Ένα χρόνο αργότερα, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β', επισκεπτόμενος το προσκύνημα της Φάτιμα, έγινε στόχος και δεύτερης απόπειρας δολοφονίας, αυτή τη φορά από τον ισπανοβέλγο κληρικό Χουάν Φερνάντεθ ι Κρον, οποίος θεωρούσε τον συγκεκριμένο Πάπα «άνθρωπο της Μόσχας», λόγω των μεταρρυθμίσεων που προωθούσε στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Οι δυνάμεις ασφαλείας τον συνέλαβαν, λίγο προτού επιτεθεί με ξιφολόγχη εναντίον του Ποντίφικα.
Το «Θαύμα της Φάτιμα» δεν έμεινε χωρίς αντίλογο. Συνέβη σε μία περίοδο που οι μασόνοι είχαν μεγάλη επιρροή στην Πορτογαλία και προσπάθησαν να περιορίσουν την εξουσία της Καθολικής Εκκλησίας, ιδίως μετά την αντιμοναρχική Επανάσταση του 1910. Πολλοί αντικληρικαλιστές θεωρούν το «Θαύμα της Φατίμα» ως μία προσπάθεια της Καθολικής Εκκλησίας να ανακτήσει την απολεσθείσα πολιτική της δύναμη. Στα μέσα της δεκαετίας του '20 ο δικτάτορας Σαλαζάρ ενθάρρυνε το προσκύνημα της Φάτιμα, που μέχρι τότε κινούνταν στην ημιπαρανομία, για να γίνει πολύ γρήγορα ένα από τα τρία Φ που καθορίζουν την Πορτογαλική εθνική ταυτότητα: Φάδο, Φάτιμα και Φούτμπολ.
Μετά το «Θαύμα της Φάτιμα», η Λουσία Ντος Σάντος έγινε μοναχή και πέθανε το 2005, σε ηλικία 97 ετών. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης ζωής της είδε και άλλες φορές την Παναγία. Μετά τον θάνατό της, ο καρδινάλιος Ράτζινγκερ (νυν Πάπας Βενέδικτος ο 16ος) διέταξε να σφραγιστεί ο τάφος της, προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία αγιοποίησής της. Τα ξαδέλφια της έφυγαν πολύ νωρίς από τη ζωή, θύματα της ισπανικής γρίπης, ο Φρανσίσκο το 1919 σε ηλικία 11 ετών και η Ζασίντα το 1920 σε ηλικία 10 ετών. Τα δύο αδέλφια ανακηρύχθηκαν Όσιοι από τον Πάπα Παύλο Ιωάννη Β' το 1989.
Σήμερα, εκατομμύρια πιστοί συρρέουν κάθε χρόνο στη Φάτιμα για να προσκυνήσουν στο μέρος όπου εμφανίστηκε η Παναγία, αποφέροντας πολύτιμο συνάλλαγμα στην περιοχή. Στο σημείο έχει δημιουργηθεί και μία πηγή, στα νερά της οποίας λέγεται πως όποιος μπει θεραπεύεται από κάθε ασθένεια.
Πηγες
http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_20000626_message-fatima_ge.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Three_Secrets_of_Fatima
http://en.wikipedia.org/wiki/Miracle_of_the_Sun
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου